คำอธิบายมาตรฐานการตัดสินของช่องเหล็กชุบสังกะสี

1. จำนวนไฟล์แนบ

ความต้านทานการกัดกร่อนนั้นพิจารณาจากความหนาของชั้นสังกะสีเป็นหลักดังนั้น ความหนาของการวัดมักจะเป็นพื้นฐานในการพิจารณาคุณภาพของการชุบสังกะสีชั้นเคลือบสังกะสีจะทำปฏิกิริยาแตกต่างกันไปตามองค์ประกอบ โครงสร้าง และโครงสร้างของพื้นผิวเหล็กมุมและความเร็วของสารละลายมีอิทธิพลอย่างมากเช่นกันดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้ความหนาของผิวเคลือบที่สม่ำเสมออย่างสมบูรณ์ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่จะวัดปริมาณการยึดเกาะด้วยจุดเดียว (บางส่วน)จำเป็นต้องวัดน้ำหนักสังกะสีเฉลี่ยที่แนบมา (g) ต่อหน่วยพื้นที่ (m2)

มีหลายวิธีในการวัดปริมาณการยึดเกาะ เช่น การสังเกตโลหะสไลซ์แบบทำลายล้าง การล้างด้วยกรด เครื่องวัดความหนาฟิล์มแบบไม่ทำลาย วิธีไฟฟ้าเคมี และวิธีการประมาณค่าความแตกต่างของน้ำหนักนิยมใช้วิธีความหนาของฟิล์มและวิธีการดอง

เกจวัดความหนาของฟิล์ม (เกจวัดความหนาผิวเคลือบ) เป็นวิธีที่ใช้กันทั่วไปในการวัดความหนาของชั้นสังกะสีโดยการเหนี่ยวนำสนามแม่เหล็กเงื่อนไขพื้นฐานคือผิวเหล็กต้องเรียบและสมบูรณ์ก่อนจึงจะได้ตัวเลขที่ถูกต้องดังนั้น ที่มุมของเหล็กหรือหยาบ เหล็กทำมุม หรือการหล่อ ฯลฯ ตัวเลขที่แม่นยำจึงไม่น่าเป็นไปได้ชิ้นส่วนเหล็กธรรมดาที่มีวัสดุเหล็กดั้งเดิม Angelica zero ยังคงได้รับตัวเลขที่ค่อนข้างแม่นยำ การหล่อนั้นไม่แม่นยำอย่างยิ่ง

วิธีการดองเป็นวิธีที่ถูกต้องที่สุดสำหรับรายงานการตรวจสอบอย่างเป็นทางการอย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องใส่ใจกับการเลือกส่วนบนและส่วนล่างที่ยุติธรรมเมื่อทำการผ่า เพื่อให้ได้ตัวเลขที่แม่นยำแต่ก็มีข้อบกพร่องเช่นเวลามากพื้นที่เหล็กที่ซับซ้อนหาง่ายไม่สามารถแช่ชิ้นใหญ่เกินไปดังนั้นจึงเพียงพอที่จะใช้เกจวัดความหนาของฟิล์มเพื่อควบคุมกระบวนการในสถานที่ทำงานอย่างเต็มที่ และวิธีการเก็บกรดสำหรับการทดสอบขั้นสุดท้ายก็เพียงพอแล้ว

2. ความสม่ำเสมอ

ส่วนที่ขึ้นสนิมที่สุดของเหล็กอาบสังกะสีแบบจุ่มร้อนยังคงเป็นส่วนที่บางที่สุดของชั้นสังกะสี ดังนั้นจึงจำเป็นต้องวัดว่าส่วนที่บางที่สุดเป็นไปตามมาตรฐานหรือไม่

วิธีทดสอบความสม่ำเสมอโดยทั่วไปจะทดสอบด้วยคอปเปอร์ซัลเฟต แต่วิธีนี้เป็นปัญหาสำหรับการทดสอบฟิล์มชั้นเคลือบสังกะสีที่ประกอบด้วยชั้นสังกะสีและชั้นโลหะผสมเนื่องจากอัตราการละลายของชั้นสังกะสีและชั้นโลหะผสมในสารละลายทดสอบคอปเปอร์ซัลเฟตนั้นแตกต่างกัน และชั้นโลหะผสมก็แตกต่างกันเนื่องจากความแตกต่างในอัตราส่วนของสังกะสี/เหล็กดังนั้นจึงไม่สมเหตุสมผลมากที่จะกำหนดความสม่ำเสมอด้วยจำนวนการทำซ้ำของเวลาจุ่มที่แน่นอน

ดังนั้นในมาตรฐานยุโรปและอเมริกาล่าสุดและ JIS จึงมีแนวโน้มที่จะยกเลิกวิธีการทดสอบนี้ และความสม่ำเสมอจะถูกแทนที่ด้วยการกระจาย และความรู้สึกทางสายตาหรือสัมผัสนั้นมีอิทธิพลเหนือกว่าเมื่อจำเป็น เครื่องวัดความหนาของฟิล์มจะใช้เพื่อตรวจสอบสถานะการกระจาย

ส่วนประกอบขนาดเล็กนั้นยากต่อการวัดเนื่องจากการตรวจวัดพื้นที่ และเป็นการยากที่จะได้ความหนาเฉลี่ยของฟิล์มบางครั้ง ต้องใช้วิธีการทดสอบคอปเปอร์ซัลเฟตเป็นข้อมูลอ้างอิง แต่จุดประสงค์ในการวัดปริมาณการยึดเกาะไม่สามารถแทนที่ด้วยการทดสอบคอปเปอร์ซัลเฟตได้

3. ความแข็งแกร่ง

ความแข็งแรงที่เรียกว่าการยึดเกาะระหว่างชั้นสังกะสีกับเหล็กส่วนประกอบที่เคลือบด้วยสังกะสีนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไม่ลอกออกระหว่างการเก็บผิวละเอียด การขนส่ง การจัดเก็บและการใช้งานวิธีการตรวจสอบทั่วไปรวมถึงการตอก การบีบ และการม้วน.

วิธีการตอกคือการตอกชิ้นทดสอบและตรวจสอบสถานะของพื้นผิวของฟิล์มชุบแก้ไขชิ้นทดสอบเพื่อให้ความสูงและระดับของโต๊ะรองรับค้อนเท่ากันค้อนวางอยู่ตรงกลางโต๊ะรองรับ และตำแหน่งแนวตั้งของตุ้มน้ำหนักด้ามจับจะลดลงตามธรรมชาติกระแทกค้อนที่จุด 5 จุดขนานกันที่ระยะห่าง 4 มม. เพื่อสังเกตว่าฟิล์มลอกออกหรือไม่อย่างไรก็ตาม ภายในระยะ 10 มม. ของระยะทางหรือจุดสิ้นสุด การทดสอบนี้จะต้องไม่กระทำ และจะต้องไม่กระแทกที่เดียวกันเกิน 2 ครั้งวิธีนี้เป็นวิธีที่ใช้กันทั่วไปมากที่สุด และเหมาะสำหรับการทดสอบของแข็งของสังกะสี อะลูมิเนียม และฟิล์มอื่นๆส่วนวิธีอื่นๆ เช่น วิธีการบีบและวิธีม้วนนั้นไม่ค่อยได้ใช้ ดังนั้นจึงไม่ได้กล่าวถึงในขณะนี้

คนทั่วไปมักมีความเข้าใจผิดบ่อยครั้งในการวัดความแข็งนั้น มีการใช้วัสดุเหล็กอาบสังกะสีสองชนิด และมุมจะถูกกระแทกเข้าหากันเพื่อสังเกตการลอกของมุมหากมีอนุภาคสังกะสีหนาเพียงไม่กี่ที่มุมหากใช้งานไม่ดีก็จะถูกลอกออกด้วยก๊อกที่แรงดังนั้นจึงไม่สามารถใช้วิธีการนี้ในการหาค่าการยึดติดของสารเคลือบสังกะสีปกติกับฐานเหล็กได้

การยึดเกาะ ความสม่ำเสมอและความแน่นเป็นรายการที่กำหนดการตรวจสอบคุณภาพการชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อนสำหรับข้อกำหนดทั่วไปยังเป็นมาตรฐานสำหรับรายงานการตรวจสอบอย่างเป็นทางการทั่วไปอีกด้วย